Przedsiębiorca ma prawo zaliczyć wydatki na służbowe posiłki do kosztów uzyskania przychodów podczas których omawia z kontrahentami warunki współpracy, prowadzi negocjacje i prezentuje swoje produkty.
Stanowisko takie przyjął siedmioosobowy skład NSA (wyrok z 17 czerwca 2013 r., II FSK 702/11) orzekając, że rachunek za obiad z kontrahentem nie jest automatycznie wyłączony z kosztów podatkowych. Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego postrzegania jego działalności i pozytywnych relacji z kontrahentami.
Koszty reklamy a koszty reprezentacji
Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć na nie przez pryzmat ich celu. Jeśli dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to wtedy koszty te mają charakter reprezentacyjny. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że przedsiębiorca ma prawo zaliczyć wydatki poniesione na służbowe posiłki do kosztów uzyskania przychodów, uznając że nie jest kosztem reprezentacji poczęstunek związany z promocją oferowanych towarów, czy prowadzeniem negocjacji. Rozróżnienie, czy mamy do czynienia z reklamą czy reprezentacją wciąż sprawia nam trudności. Niestety w ustawach podatkowych nie zostały te czynności zdefiniowane. Przez co zarówno organy podatkowe, jak i sądy administracyjne prezentują własne, różne definicje reklamy i reprezentacji.
A co z wydatkami na drobne poczęstunki?
One również są kosztem podatkowym. Jak wynika z interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2013 r., nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, ponoszone przez przedsiębiorców wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika czy też poza nią), serwowane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami, nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy pdop i odpowiednio art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o pdof jako wydatki reprezentacyjne.
Interpretacja została wydana w celu zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), uwzględniając jednocześnie orzecznictwo sądów administracyjnych.
